Odnowienie immatrykulacji po 60 latach rocznika 1951/52 absolwentów Wydziału Górniczego
- Szczegóły
- Kategoria: numer 7
- 03 sierpień 2012
Tradycją Akademii Górniczo-Hutniczej im. St. Staszica w Krakowie jest odnawianie po 50. latach immatrykulacji absolwentów. Niemniej wyjątkiem stało się dokonanie uroczystego poświadczenia przez Rektora AGH oraz Dziekana Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii faktu stawienia się w murach akademii i czynnego uczestniczenia w zajęciach zorganizowanych z okazji 60. rocznicy immatrykulacji rocznika 1951 Wydziału Górniczego. Z tej okazji podczas uroczystego posiedzenia Rady Wydziału z udziałem Rektora AGH i zaproszonych profesorów wręczono specjalne dyplomy poświadczające uczestnictwo w tej uroczystości oraz przynależność do wielkiej rodziny wychowanków uczelni.
Inicjatorem i współorganizatorem przy ogromnym wsparciu i pomocy Rektora AGH, Dziekana Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii oraz Stowarzyszenia Wychowanków AGH był absolwent Wydziału Górniczego mgr inż. Stanisław Malik.
Kiedy w 2001 roku w auli AGH odbyła się uroczystość odnowienia immatrykulacji po 50. latach rocznika 1951/52 zgłosiło się 110 osób, w tym 10 koleżanek. Immatrykulacji dokonał ówczesny prorektor prof. Bronisław Barchański. W dniu 2.09.2011 po 60. latach do odnowienia immatrykulacji zgłosiło się 47 osób, w tym 7 koleżanek.
Podczas nadzwyczajnego posiedzenia Rady Wydziału, po wysłuchaniu hymnu „Gaude Mater Polonia” słowo powitania wygłosił przedstawiciel absolwentów mgr inż. Stanisław Malik.
W swoim wystąpieniu podkreślił, że spotkanie po 60. latach z uczelnią ma znaczenie symbolu – gdyż 60 lat w życiu człowieka to znaczący okres. Uroczystość ta to okazja do kolejnego spotkania, do umocnienia i wzbogacenia przyjaźni koleżeńskiej, to okazja do wspomnień z lat studiów i z lat pracy zawodowej, to także podkreślenie przywiązania do uczelni, która była i jest Matką naszego dojrzałego życia.
Następnie poprosił Rektora AGH o zabranie głosu. Rektor witając serdecznie Dostojnych Jubilatów i gości biorących udział w uroczystym posiedzeniu, scharakteryzował pracę uczelni, jej rozwój i działalność, stwierdził, że „dzieje uczelni to także dzieje jej Wychowanków”.
To oni swoją wspaniałą inżynierską aktywnością przyczynili się do rozwoju gospodarczego Ojczyzny i rozsławili imię swej Almae Matris w kraju i szeroko poza jego granicami.
Następnie zabrał głos Dziekan Wydziału Górnictwa i Geoinżynierii dr hab. inż. Piotr Czaja, profesor AGH, który omówił rozwój wydziału podając jego charakterystykę, osiągnięcia i kierunki kształcenia.
W dalszej części posiedzenia głos zabrał wiceprzewodniczący Stowarzyszenia Wychowanków AGH prof. Artur Bęben, który w serdecznych słowach pozdrowił uczestników Spotkania stwierdzając, że w mury naszej uczelni przywiodły ich tęsknota i ciekawość, jak dzisiaj wygląda ten drugi dom, jakim była uczelnia. Stwierdził, że uczelnia wygląda wspaniale co widać i na zewnątrz, i wchodząc do gmachu głównego. Życzył wszystkim, aby spotkanie było dla nich pięknym, wzruszającym i pełnym serdeczności przeżyciem.
Przystąpiono do aktu nadania okolicznościowych dyplomów i medali AGH. Wręczenia pamiątkowych dyplomów dokonał Rektor AGH prof. A. Tajduś w asystencie Dziekana Wydziału GiG prof. Piotra Czaji. Nazwiska wyczytywał Prodziekan Wydziału GiG prof. Marek Cała.
Po zakończeniu wręczania dyplomów i medali w imieniu wyróżnionych wystąpił mgr inż. Tadeusz Mierzwa.
Uroczystość immatrykulacji zakończono odśpiewaniem hymnu górniczego „Górniczy Stan”. Następnie pod statuą Stanisława Staszica złożono kwiaty i zapalono znicz, a następnie wykonano wspólne zdjęcie.
Uczestnicy spotkania uczcili także pamięć swych profesorów składając kwiaty i zapalając znicze pod tablicami pamięci Walerego Goetla, Feliksa Zalewskiego, Boleslawa Krupińskiego, Antoniego Sałustowicza i Witolda Budryka.
Po uroczystościach w uczelni uczestnicy spotkania udali się na wspólne koleżeńskie spotkanie w Wieliczce.
W drugim dniu spotkania część uczestników zwiedzała jeden ze znanych w świecie obiektów górniczych, turystycznych i jedno z najbardziej niezwykłych miejsc, jakże cennych dla górników – Kopalnię Soli Wieliczka.
Spotkanie jubileuszowe uczestników 60-lecia immatrykulacji zostało udokumentowane wydawnictwem filatelistycznym – kartką pocztową wraz ze stemplami i datownikiem pocztowym.
Spotkanie Jubileuszowe upłynęło w bardzo serdecznej koleżeńskiej atmosferze.
• Opracował Stanisław Malik
Przemówienie Stanisława Malika
Magnificencjo Rektorze, Panie Dziekanie,
Wysoki Senacie, Panowie Profesorowie,
Szanowny Panie Profesorze Knothe!
Drogie Koleżanki i Koledzy ze studiów,
Szanowni Państwo!
Mam ogromną przyjemność i obowiązek, a zarazem wielki zaszczyt reprezentować organizatorów dzisiejszej uroczystości – spotkania po 60. latach od chwili, gdy w tych samych murach odbieraliśmy indeksy i startowaliśmy w owianą tajemnicą, fascynującą dla młodego człowieka przyszłość. Dzisiaj znajdujemy się w murach tej samej swojej ukochanej uczelni. Szczęśliwi, że mamy możliwość doczekania tej chwili, że możemy spotkać się po latach, bowiem wszyscy jesteśmy sobie bliscy, stanowimy jedną wielką koleżeńską rodzinę wychowanków i wychowawców. Stanowimy potęgę intelektualną i techniczną wychowaną w duchu braterstwa i przyjaźni.
Spotkanie z uczelnią po 60. latach ma znaczenie symbolu, bo przecież 60 lat każdego człowieka to znaczący okres.
Początek życia studenckiego na tej uczelni można było przyrównać do opuszczenia bezpiecznej przystani jaką był rodzinny dom. Tutaj wzbogacaliśmy naszą wiedzę, kształtowaliśmy swoje charaktery, rosły w nas ambicje – tak wielu z nas znalazło tu przyjaźń i miłość. Uczelnia stała się naszym drugim domem.
Dzisiejsza uroczystość to okazja do koleżeńskiego spotkania, do odnowienia, urozmaicenia i wzbogacenia przyjaźni koleżeńskiej, to nie tylko okazja do wspomnień z lat studiów i z lat pracy zawodowej, a to także okazja do odczucia satysfakcji wynikającej ze wspaniałego rozwoju naszej uczelni. Ona była i jest Matką naszego dojrzałego życia, naszą Alma Mater. To tu zawiązane przez nas przyjaźnie trwają przecież do dziś.
Dziś przywiodła nas w mury tej uczelni tęsknota do tych murów, a także ciekawość jak ona wygląda dzisiaj, ten kiedyś przed laty drugi dom. A wygląda wspaniale. To widać nawet z zewnątrz wchodząc do gmachu uczelni.
To tutaj w murach tej uczelni w 51. roku minionego stulecia przyszliśmy spełnić ważne powołanie młodego – dojrzałego człowieka. Zdobywać wiedzę, kształtować osobowość, dokonać wyboru idei i ideałów, wskazówek na życie, dowiedzieć się i z pokorą przyjąć, że „to co wiemy jest kroplą, czego nie wiemy morzem”. Brodząc w morzu niewiedzy, powiększaliśmy kroplę tego co ludzkość wie, co przekazali nam ludzie nauki. Profesorowie tej naszej uczelni. W chwili, którą przeżywamy naturalnym staje się również próba oceny tego, jak życie zweryfikowało tak ważny okres, jaki spędziliśmy w Uczelni. Na ocenę taką składa się suma naszych osobistych doświadczeń i jako takie ma charakter zbiorowy wspólny dla całego grona. Swoje źródło tych działań wiąże się ściśle z Uczelnią, jej klimatem, a przede wszystkim jej uczonymi, naszymi ówczesnymi Profesorami, którzy nas formowali jako przyszłych inżynierów.
Myślę, że oddam w tym miejscu prawidłowe wnioski każdego z nas, stwierdzając, że życie zweryfikowało pomyślnie ich działanie. To też profesorom tamtych lat pragnę w naszym imieniu zadedykować nasz zbiorowy hołd dla ich wielkości, ku ich pamięci. To Was wspominamy zacni profesorowie: prof. Witold Budryk, prof. Walery Goetel, prof. Marian Mięsowicz, prof. Stanisław Gołąb, prof. Jerzy Litwiniszyn, prof. Jan Krauze, prof. Lucjan Czerski, prof. Bolesław Krupiński i wielu innych. Głębokie ukłony kierujemy w tym miejscu do przebywającego wśród nas prof. Stanisława Knothego. Oni sprawili, że dzisiaj po 60. latach zgromadziliśmy się, inżynierowie przez nich ukształtowani, byli budowniczowie polskiego górnictwa. Mocą Waszego autorytetu i rzetelnej postawy do życia przekonaliście nas, że uczciwość ma wielkie znaczenie, i że szanujemy ją nawet u przeciwnika. Z tym dorobkiem, nadzieją i bagażem wiedzy weszliśmy, ale już z dyplomami, w życie zawodowe z przekonaniem, że wszystko wiemy. Dopiero później trud życia i trud pracy przekonał nas, że wiedza jest niczym innym jak tylko obrazem prawdy, a prawda jest pochodną czasu. Wiedzieć chcieliśmy wszyscy, bo przecież nauka jest wszystkim, co czyni człowieka wartościowym, godnym i subtelnym. Smutną rzeczywistość i tę prawdę przyszło nam poznać i doświadczyć w minionych latach.
Ze zdobytym zasobem wiedzy, wzbogaceni mądrością i wielkością ludzi tej Uczelni realizowaliśmy przez minione lata wszystkie potrzeby i nakazy życia i współżycia zgodnie z przekazaną nam tu wiedzą. Dzisiaj wielu z nas rozproszonych dosłownie po całym świecie chlubi się faktem bycia absolwentem Akademii Górniczo-Hutniczej i podkreśla przy każdej sposobności przynależność do tej Uczelni.
Pragniemy zatem złożyć na ręce Jego Magnificencji Rektora nasze wyrazy szacunku, za wysiłki i ich efekty. Dziękujemy z okazji dzisiejszego spotkania wszystkim Profesorom, dziękujemy naszej Alma Matris.
Aktualnym studentom życzymy beztroskich lat studiów, otrzymania dyplomów oraz, podobnie jak my, wielkiej dumy z możliwości studiowania na tej zasłużonej Uczelni, sławnej poziomem wiedzy, mądrością i jakże często geniuszem Jej zacnych Profesorów i pracowników nauki. Zachowajcie prawdę sławy i wielkości tej Uczelni we wdzięcznej pamięci.
Na zakończenie pragnę wspomnieć tych zacnych Profesorów, Pracowników, Wychowawców, którzy nas uczyli, kształtowali i w świat wysyłali oraz tych z pośród nas Koleżanek i Kolegów, których już nie ma, którzy nie doczekali tej doniosłej chwili – niech to tu wypowiem: „Jesteście bardzo potrzebni wspomnieniom choć sami odeszliście w ciszę”.
Dziękuję.
