Terenowe Koło Grodzkie SW AGH „Czeczott” w Tychach – coraz liczniejsze
- Szczegóły
- Kategoria: numer 8
- 07 wrzesień 2012
Liczące aktualnie 46 członków Grodzkie Koło „Czeczott” w Tychach powiększa swoje szeregi. W ostatnich dwóch latach, po kolejnych atrakcyjnych zarówno dla członków, jak i małżonek, spotkaniach i imprezach, doszły kolejne zgłoszenia. Akces przynależności do koła zgłosili między innymi:
– dr inż. Józef Lajzerowicz – górnik,
– mgr inż. Józef Michałowski – geolog,
– mgr inż. Leszek Bydłoń – mechanik,
– dr inż. Henryk Pawełczyk – górnik,
– mgr inż. Wioletta Łabanowicz – geofizyk,
– mgr inż. Teresa Pabian,
– mgr inż. Aleksander Zięba – górnik.
Wymienieni wyżej złożyli już podpisane deklaracje członkowskie oraz ankiety SW AGH i stali się członkami naszego koła.
Kim są nowi członkowie koła, będziemy prezentować w krótkich notach biograficznych, które napiszą sami zainteresowani. Będziemy je prezentować w wydawnictwie AGH Vivat Akademia. Dziś prezentujemy sylwetkę dr. inż. Józefa Lajzerowicza zamieszkałego w Kanadzie.
Józef Lajzerowicz urodził się w 1931 roku w Kaliszu. Z górnictwem zetknął się już w 1946 roku w Wałbrzychu. Rozpoczął tam edukację w Gimnazjum i Liceum Górniczym (przed II wojną światową znanej szkole sztygarów górniczych), które ukończył w 1951 roku świadectwem dojrzałości i dyplomem technika górnika. W tym samym roku rozpoczął studia w AGH na Wydziale Górniczym, które ukończył w 1956 roku dyplomem mgr. inż. górnictwa, specjalizacji Budowa Zakładów Górniczych.
Ponieważ jeszcze jako student zdradzał zdolności i zainteresowania naukowe, otrzymał zaraz po dyplomie propozycję pracy jako asystent w katedrze prof. Bolesława Krupińskiego – faktycznego twórcy nowej dziedziny wiedzy i praktycznych metod zagospodarowania nowych okręgów górniczych – prowadzonych w Katedrze Ekonomiki i Projektowania Zakładów Górniczych, której szefem był właśnie prof. B. Krupiński. Po obronie pracy doktorskiej w 1963 roku został adiunktem w tej katedrze. Równolegle z pracą naukową w AGH, dr inż. J. Lajzerowicz brał udział w licznych pracach i zespołach dla przemysłu. Za tę działalność w AGH otrzymał szereg nagród i wyróżnień, między innymi Państwową Nagrodę Zespołową I stopnia za opracowanie i wdrożenie praktycznych zasad naukowo-technicznych zagospodarowania okręgów górniczych, a także nagrodę Rektora AGH w 1964 roku.
W 1969 roku – nie z własnej woli – wyemigrował do Kanady. W Kanadzie przez pierwsze trzy lata zajmował się pracą naukową na Wydziale Górniczym Uniwersytetu Mc GILL w Montrealu, zaś w latach 1972–1981 pracował w Ministerstwie Górnictwa Rządu Federalnego w Ottawie i zajmował się sprawami ekonomii górnictwa i ochroną środowiska. Następnych 18 lat był Generalnym Dyrektorem ds. Rozwoju w Ministerstwie Rozwoju Terytoriów Północnych Kanady. Kierował między innymi zespołem specjalistów w celu uruchomienia upadłej kopalni Zn+Pb w Terytorium Yukon, czwartej co do wielkości w świecie o dużym znaczeniu dla ekonomi tego terytorium oraz ważnych stosunków gospodarczych z Alaską i Japonią.
Gdy odkryto w północnej Kanadzie złoża diamentów, kierował z ramienia Rządu Kanady całokształtem polityki rozwoju tej branży przemysłu w aspekcie projektowania i budowy nowych kopalń, tworzeniem prawa górniczego, ochrony środowiska, kojarzenia problematyki technicznej, prawnej, ekonomiczno-finansowej i handlowej związanych z nowopowstałą gałęzią przemysłu diamentowego. W tym okresie pracy wiele podróżował do krajów wydobywających i szlifujących diamenty. Z ramienia rządu pełnił także w latach 1983–1986 funkcję Dyrektora Rady Nadzorczej kopalni Nanisivik w której rząd miał 18 proc. akcji.
Z ramienia ONZ prowadził liczne seminaria z tej dziedziny przemysłu, między innymi w Chinach, Turcji, Szwecji i innych, a w Kanadzie opracował i wygłosił wiele referatów na międzynarodowych konferencjach z tej tematyki.
Za bogatą działalność w Kanadzie otrzymał wiele nagród i wyróżnień, między innymi trzy nagrody państwowe i tytuł Honorowego Obywatela| Miasta Faro w terytorium Yukon. Otrzymał także osobiste podziękowanie od premiera Kanady za ogromny udział w rozwoju kanadyjskiego górnictwa. Opracował i opublikował około 50 prac w Polsce, Kanadzie i innych krajach.
Już jako emeryt od 1999 roku pracował przez dwa lata jako konsultant w zakresie diamentów i polityki zagospodarowania górniczego Północnej Kanady.
Józef Lajzerowicz jest żonaty z panią Reginą, doktorem medycyny, mają syna Marka oraz dwoje wnucząt.
• mgr inż. Jerzy Strzempek
Rzecznik Koła SW AGH „CZECZOTT” w Tychach
