40 lat ciągłego prezesowania
- Szczegóły
- Kategoria: numer 6
- 08 czerwiec 2011
Mgr inż. Tadeusz Mierzwa funkcję społeczną Prezesa Zarządu Oddziału SITG w Kielcach obejmuje w dniu 27 lutego 1969 roku i pełni ją z pełnym zaangażowaniem do chwili obecnej, tj. przez 11 kadencji wyborczych. Równolegle z pracą w Zarządzie Oddziału SITG, w okresie od 1972 roku przez 3 kadencje jest członkiem prezydium, a następnie Wiceprezesem Rady Wojewódzkiej NOT w Kielcach. W 1983 roku wybrany zostaje na stanowisko Prezesa Rady Wojewódzkiej NOT w Kielcach, pełniąc je przez okres 3 lat.
Zarys 55-letniej działalności Stowarzyszenia
Inżynierów i Techników Górnictwa w Kielcach
Okres 55-letniej działalności kieleckiego Oddziału SITG to zbiorcza społeczna praca, zaangażowanie i poświęcenie wielu osób na rzecz rozwoju przemysłu górniczego w regionie oraz inspiracji przedsięwzięć techniczno-organizacyjnych z tym związanych.
To równocześnie upowszechnianie doświadczeń w dziedzinie nauki i techniki oraz kształtowanie opinii i ocen dotyczących górnictwa w regionie i kraju. Kielecczyzna charakteryzująca się szczególnym bogactwem i różnorodnością występujących zasobów surowcowych, zapisana została w minionych latach cennymi wartościami rozwoju przemysłu kopalnictwa rud żelaza i ołowiu, glin ceramicznych i ogniotrwałych, piaskowców i kwarcytów, co łącznie nakreślało jej górniczy kierunek rozwoju. Okres lat Staszicowskich, a zwłaszcza lata II połowy XX w. to rozwój wydobycia podziemnego rud przez czynne kopalnie „Henryk” i „Majówka” w Starachowicach, „Edward” w Stąporkowie, „Staszic” w Rudkach oraz „Fidor”, „Buk” i „Świnia Góra” – odkrywkowej eksploatacji surowców gliniastych. To działalność przemysłowa, a także postępujący rozwój Wschodniego okręgu Zagłębia Staropolskiego.
Górnictwo i jego problematyka związana z koniecznością rozwiązywania narastających zagadnień technicznych, nowości w technologii, realizowanych inwestycji, wyłoniły potrzebę podjęcia decyzji o tworzeniu kół zakładowych SITG, a następnie organizacji Oddziału SITG. Była to data miesiąca września 1955 roku.
Obradujący wówczas Zjazd Delegatów powierzył funkcję prezesa ówczesnemu Dyrektorowi Okręgowego Urzędu Górniczego w Kielcach kol. mgr inż. Stefanowi Czapli. Osobiste zaangażowanie prezesa oraz reklama wokół działalności nowo powstałej organizacji sprzyjały rozwojowi pracy stowarzyszeniowej, co odnotowane było ilością powołanych Kół Zakładowych, a przy tym i wzrostem liczby członków.
W latach 1956–1960 Kielecki Oddział skupiał 9 kół zakładowych z łączną liczbą 195 członków.
Problematyka zagadnień podejmowanych przez ówczesne środowisko techniczne dotyczyła w większości tematów związanych z intensyfikacją produkcji, usprawnieniem wydobycia kopalin, odwadnianiem i wentylacją kopalni, a także postępem technicznym w górnictwie rud.
Kolejny etap dekady lat 60-tych to dalszy rozwój Oddziału, rosnące angażowanie działalności społecznej członków oraz ich autorytatywny wpływ w środowisku. Są to również lata nowo otwieranych i budowanych zakładów górnictwa odkrywkowego oraz nowo uruchomionego i dynamicznie rozwijanego wydobycia i przetwórstwa siarki metodą otworową i odkrywkową. W tym czasie uruchomiono w Kielcach Punkt Konsultacyjny Akademii Górniczo-Hutniczej, rozwijana zostaje działalność szkoleniowa dorosłych, nawiązywana jest umowa współpracy międzynarodowej z kolegami z Czechosłowacji oraz Jugosławii. Podjęto też decyzje o zorganizowaniu Obrad II Krajowego Zjazdu Górnictwa Odkrywkowego. Obradujący w 1967 roku w Kielcach Zjazd, w którym uczestniczyło około 200 osób stanowił przekrój dorobku ogólnokrajowego w postępie techniczno-inwestycyjnym górnictwa odkrywkowego, określił również miejsce i dorobek kielecczyzny w rozwoju gospodarczym kraju.
Lata 70-te, a zwłaszcza ich początkowy okres, to wielka działalność reorganizacyjna gospodarki przemysłowej regionu świętokrzyskiego. Wynikała ona z podjętej decyzji o likwidacji kopalń rud znajdujących się w okręgu Zagłębia Staropolskiego. Sukcesywnie ograniczane wydobycie rud żelaza zastępowane było importem ze wschodu, a występująca rezerwa siły roboczej zatrudniana w innych branżach regionu.
Równolegle rozwijano przemysł surowców skalnych, zwłaszcza materiałów budowlanych. Nowo oddane do ruchu zakłady to: Kopalnia Wapienia „Ostrówka” Cementownia „Małogoszcz”, Cementownia „Nowiny II”, Zakłady Przemysłu Wapienniczego „Trzuskawica” Zakłady Gipsowe „Stawiany”, Kopalnia i Zakład Wzbogacania Kwarcytu „Bukowa Góra” i szereg innych. Okoliczność reorganizacji przemysłu górniczego i rozbudowy surowców skalnych rzutuje również swym wpływem na kondycję i status działalności organizacji stowarzyszeniowej.
Ubytek zakładów górnictwa podziemnego umniejszył liczbę członków SITG Oddziału, a podjęta decyzja o powołaniu w resorcie Przemysłu Materiałów Budowlanych Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Przemysłu Materiałów Budowlanych pogłębiła ten stan. To sprawiło, że liczba członków Oddziału SITG poważnie zmniejszyła się, co nie wpłynęło jednak na aktywność i ofensywność jego działań.
Obradujący we wrześniu 1971 roku w Poznaniu VI Kongres Techników Polskich wyraził w swej uchwale potrzebę intensyfikacji produkcji górniczej w tym m.in.: kamienia drogowego, materiałów budowlanych, kompleksowego wykorzystania surowców i odpadów, co było powodem, że koła zakładowe i kierownictwa kopalń w pracy swej zwróciły baczną uwagę na efektywność gospodarowania przy równoległym wzroście wydobycia i przeróbki surowców.
Podpisane w grudniu 1974 roku przez RW/NOT w Kielcach porozumienie z wojewodą obliguje Oddział SITG do udziału w Komisji opracowującej „Kompleksowy program ochrony środowiska na lata 70-te”, jak również bieżącego opiniowania materiałów komisji problemowych dot.: geologii złóż, składowania odpadów i rekultywacji terenów pogórniczych.
Rezultatem tego programu były opracowania związane z oddanym do użytku miejskiego zrekultywowanym obiektem pogórniczym „Kadzielnia”, wstępna dokumentacja utworzenia rezerwatu geologicznego ,,Wietrznia”, prace dokumentacyjne i udostępniające oddanej do zwiedzania młodzieży i dorosłych „Jaskini Raj”, a także wyeksponowany profil geologiczny „Ślichowice” i szereg innych.
W dokumentowaniu i nadzorowaniu tych prac szczególną rolę odegrali członkowie kieleckiego Oddziału SITG, ówcześni pracownicy Instytutu Geologicznego i Przedsiębiorstwa Geologicznego, a także Wydziału Geologii Urzędu Wojewódzkiego w Kielcach. Byli to m.in. Jan Rogaliński, Zbigniew Rubinowski, Czesław Żak, Stanisław Baran i wielu innych. Lata 70-te to również okres organizowanych kursów szkolenia specjalistycznego, konferencji, narad i sympozjów związanych m.in. z uroczystością obchodów 20-lecia działalności Przedsiębiorstwa Geologicznego, 25-lecia działalności Oddziału SITG, jak też współpracy z jugosłowiańskim Stowarzyszeniem Inżynierów i Techników Górnictwa, Geologii i Metalurgii.
Podkreślić tu należy aktywny wkład wielu kolegów oddziału w zorganizowaniu w 1976 roku w Kielcach międzynarodowego sympozjum polsko – jugosłowiańskiego z wiodącym tematem „Osiągnięcia górnictwa odkrywkowego z uwzględnieniem światowych perspektyw jego rozwoju”. W sympozjum, na którym wygłoszono osiemnaście referatów uczestniczyło 40 przedstawicieli z Jugosławii, czterech delegatów z ZSRR oraz ponad 60-ciu kolegów z Polski.
Okres lat 70-tych to intensywnie rozwijający się przemysł surowców skalnych, produkcji materiałów budowlanych oraz modernizacji zakładów wydobywczo-przeróbczych. To okres wzrastającego popytu na surowce skalne, a przy tym wyszukiwanych rezerw produkcji, racjonalnego wykorzystania środków produkcji, usprawnień wynalazczych i nowych wdrożeń. W tych pracach z pełnym oddaniem czynnie uczestniczy szerokie grono naszych inżynierów i techników – członków SITG. Równolegle z tą działalnością organizowane były imprezy towarzysko-kulturalne, a wśród nich biesiady i karczmy piwne. Pierwsza inauguracyjna Biesiada Piwna, w której wzięło udział 96 kolegów, członków Stowarzyszenia została zorganizowana 13 grudnia 1975 roku w Domu Technika NOT w Kielcach w 20-tą rocznicę działalności Oddziału.
Czynnie rozwijana działalność przemysłowa zakładów górnictwa odkrywkowego Kielecczyzny stanowiła o roli i wartości tej branży w regionie oraz randze stowarzyszenia w zawodzie górniczym. Utrzymywany wzrost zatrudnienia w zakładach, uzupełniany dopływem młodzieży ze szkół średnich i wyższych sprawiały, że mimo wielu reorganizacji Oddział SITG Kielce skupiał w tym okresie przeciętnie 450 członków zgrupowanych w 14 kołach zakładowych. Dowodziło to o prestiżu organizacji stowarzyszeniowej i jej znaczeniu w środowisku technicznym regionu.
Korzystnie rozwijana działalność przemysłowa, w tym również aktywność stowarzyszeniowa, przerwana została obwieszczoną 13 grudnia 1981 roku Uchwałą Rady Państwa o wprowadzeniu na terenie Rzeczpospolitej Stanu Wojennego. Okoliczność ta zawiesiła działalność wszystkich organizacji społecznych i związkowych w kraju, a równolegle wprowadziła do zakładów górniczych wojskowych zarządców komisarycznych.
Ponad półtoraroczny okres stanu wojennego odbił się w zakładach przemysłowych szeregiem ujemnych wyników w produkcji, dezorganizacją rynku, odczuwalnym brakiem wielu wyrobów i towarów, słowem – załamaniem gospodarczym regionów i kraju. Sprawiło to, że wydobycie surowca w branży obniżone zostało o ponad 35% wobec wyników z 1979 roku.
Niekorzystnie kształtowana działalność zakładów górniczych nie załamała jednak inicjatywy i aktywności wielu naszych stowarzyszeniowych kolegów, zwłaszcza Kierowników Ruchu Zakładów Górniczych i Dyrektorów przedsiębiorstw. To właśnie grono osób utwierdzane było w przekonaniu, że branża górnictwa odkrywkowego surowców skalnych winna się odnaleźć, a organizacja stowarzyszeniowa odbudować i nadal służyć nam jako konsultant i zbiorowy ekspert w sprawach dotyczących zakładów górniczych oraz wytyczanej polityki gospodarczej w układzie środowiskowym i krajowym. Mozolnie odbudowywana i rosnąca ranga kieleckiego Oddziału SITG zyskiwała coraz to nowych zwolenników, a także należną ocenę we władzach Wojewódzkiej Rady Narodowej w Kielcach, która uchwałą z dnia 13 lutego 1984 roku wyróżniła Oddział Odznaką „Za zasługi dla Kielecczyzny”. Wyróżnienie to było dopingiem dla stowarzyszenia w promowaniu przedsięwzięć innowacyjnych, inicjowaniu usprawnień wynalazczych i nowych wdrożeń. Utrzymywana wówczas współpraca z WKTiR (Wojewódzki Klub Techników i Racjonalizacji) w zakresie udzielanych rad i porad, a także pomocy racjonalizatorom i wnioskodawcom nowych pomysłów zyskuje dużą popularność i powszechne uznanie władz zwierzchnich. Okoliczność ta wyzwalała inicjatywę naszych członków angażując ich do wdrażania w zakładach górniczych ciekawych rozwiązań technicznych. Zgłaszane wnioski honorowane były stosownymi nagrodami pieniężnymi.
Lata 80-te to okres, w którym wdrożona zostaje w przemyśle odkrywkowym nowo uruchomiona przez polskiej konstrukcji i produkcji – wiertnica obrotowa typu SWO – 130/60. W czerwcu 1985 roku została zorganizowana w Kielcach krajowa konferencja, którą połączono z pokazem odwiertu tą prototypową wiertnicą dokonanym na złożu kopalni „Jaźwica”.
Dekada lat 80-tych to także aktywna współpraca z zagranicą. Do szczególnie interesujących zaliczyć należy wymianę naukowo-techniczną ze Stowarzyszeniem Inżynierów i Techników Geologii, Górnictwa i Metalurgii w Jugosławii, SITG w Tatabangi w WRL oraz nawiązaną w 1989 roku umową ze Stowarzyszeniem Wiertaczy i Strzałowych (SSTVP) w Bańskiej Bystrzycy w Słowacji. Wymiana doświadczeń ze stowarzyszeniami zagranicznymi to wspaniały, ciekawy i interesujący rozdział działalności kieleckiego oddziału.
Aktywny udział naszych kolegów członków Stowarzyszenia w pracach zakładowych komisji ds. reorganizacji struktur zakładowych, kompresji etatów, zaostrzonych norm paliwowych i surowcowych, to ewidentny przykład uczestnictwa w realizowanych przekształceniach modelowych gospodarki surowcowej. Dominującą pozycję prac w tym czasie stanowiła jednak tematyka techniczno-technologiczna w zakładach górniczych, ochrona środowiska w regionie oraz podnoszenie kwalifikacji załóg. Postęp techniczno-technologiczny w górnictwie odkrywkowym stał się nieodzownym czynnikiem rozwoju tego przemysłu, a także niezbędnym elementem strategii społeczno-gospodarczej regionu i kraju. Wystąpiła przy tym konieczność nasilenia prac restrukturyzacyjnych w branży oraz przemyśleń nad wyborem właściwej ścieżki prywatyzacyjnej zakładów górniczych. Tym celom służyła zmiana wielu regulacji prawnych, w tym również nowo wprowadzona Ustawa Sejmowa „Prawo Geologiczne i Górnicze”.
Zorganizowany w 1997 roku w Kielcach Krajowy Kongres Górnictwa Skalnego, pod hasłem „Górnictwo skalne u progu XXI wieku” dowiódł jak wiele tematów wymagało pilnej realizacji. To właśnie 261 uczestników określiło się w Uchwale Kongresowej za:
– wykorzystaniem krajowych surowców mineralnych w budownictwie autostrad oraz dróg szybkiego ruchu,
– koniecznością modernizacji procesów wydobywczo-przeróbczych z wykorzystaniem krajowych maszyn i urządzeń, podejmowaniem przedsięwzięć do skutecznej restrukturyzacji podmiotów gospodarczych,
– pozyskiwaniem społecznego poparcia samorządów terytorialnych dla działalności górnictwa surowców mineralnych i inne.
Problematyka tych właśnie zagadnień była również podstawą zwołania w 2001 roku w Katowicach Konferencji dotyczącej „Stanu i perspektyw górnictwa surowców skalnych w Polsce”. Aktywne uczestnictwo 21 przedstawicieli kieleckiego Oddziału SITG, a także liczna reprezentacja Posłów i Senatorów regionu górnośląskiego potwierdziły, że górnictwo surowców skalnych stanowi znaczącą pozycję przemyski w regionach, jak też podstawową bazę wyrobów i produktów dla wielu branż gospodarczych kraju.
Okres lat 2000 charakteryzuje się aktywnym umacnianiem zrestrukturyzowanych organizacji zakładów górniczych oraz uruchamianiem wielu nowych kopalń piasku, żwiru, torfu i glinki ogniotrwałej. Jest to efekt przemian systemowych realizowanych w górnictwie skalnym regionu, a także potwierdzenie, że branża górnictwa skalnego legitymująca się ponad 96% systemem organizacji sprywatyzowanych potrafi wykorzystać szansę procesu przekształceń.
Data wejścia Polski w strukturę Unii Europejskiej stała się kolejną szansą możliwości dopływu kapitału i środków finansowych w branży, to także okoliczność intensyfikowania działań nad modernizacją i unowocześnianiem techniki i technologii zakładów górniczych oraz rozszerzania ilości i jakości wytwarzanych produktów i asortymentów. Górnictwo regionu świętokrzyskiego tę szansę wykorzystało z pełnym przeświadczeniem, że polskie górnictwo skalne u progu XXI wieku stanie się przemysłem nowoczesnym, przydatnym dla gospodarki narodowej, akceptowanym przez społeczeństwo.
Integrując umniejszone liczbowo środowisko inżynierów i techników górnictwa nadal prowadzono prace związane z doskonaleniem kształcenia kadr technicznych, podnoszeniem wiedzy i kwalifikacji osób obsługi, a także ochrony godności zawodu górniczego, zwłaszcza w systemie transformowanej gospodarki rynkowej.
Te kierunki działań Oddziału były pracą podejmowaną i realizowaną w okresie 2001–2004 przez niespełna 200 osobowe grono członków SITG. Zorganizowano w tych latach konferencje nt.: „Aktualizacji Prawa Geologiczno-Górniczego”, „Nowości w technice strzałowej”, „Systemu zarządzania bezpieczeństwem pracy w górnictwie odkrywkowym”. Człowiek w środowisku pracy – to problematyka, która wzbudzała zainteresowanie licznie zgromadzonych uczestników.
Rok 2005 to okres uroczystości jubileuszowej 50-lecia działalności kieleckiego Oddziału SITG. W zorganizowanym na tę okoliczność spotkaniu wzięło udział 105 uczestników reprezentujących Urząd Wojewody i Prezydenta Kielc, przedstawiciele nauki z AGH Kraków, Koledzy Słowacy, Prezes ZG SITG z towarzyszącymi osobami oraz przedstawiciele Oddziałów SITG z Bełchatowa, Lublina, Katowic, Konina, Tarnobrzega i Wrocławia, jak również Seniorzy, Prezesi Zakładów Górniczych i Kół Zakładowych tutejszego Oddziału.
Podniosłym akcentem uroczystości było przyznanie i wręczenie przez Prezesa ZG SITG tutejszemu Oddziałowi Srebrnej Odznaki „Zasłużony dla Stowarzyszenia”. Równolegle wiele zasłużonych koleżanek i kolegów wyróżnionych zostało odznaczeniami w postaci:
– Zasłużony Działacz SITG,
– Zasłużony dla Stowarzyszenia,
– Złota i Srebrna Odznaka NOT,
– Dyplomem Honorowym,
– wyróżnieniami rzeczowymi i upominkami górniczymi.
Spotkanie upłynęło w uroczystym nastroju.
Zorganizowany w 2006 roku w Kielcach VIII Krajowy Zjazd Górnictwa Odkrywkowego z uczestnictwem 186 delegatów przy wygłoszonych 31 referatach stanowił ocenę poziomu techniczno-technologicznego i organizacyjnego branży górnictwa odkrywkowego, stanu zaplecza naukowego, kwalifikacji kadry inżynieryjno-technicznej, a także jego roli i miejsca w warunkach dyrektyw unijnych. Podjęta uchwała zjazdowa nakreśliła perspektywy górnictwa odkrywkowego na tle postępującej transformacji przemysłu surowcowego oraz wytyczyła kierunki i cele pracy kadry technicznej na okres najbliższych lat.
Rok 2007 i kolejne to lata, w których górnictwo surowców skalnych, dzięki sukcesywnie wzrastającej ilości wydobywanego surowca umacnia pozycję lidera krajowego przemysłu wpływając na strategię gospodarki narodowej.
Sprywatyzowana bez mała w 100% branża górnictwa skalnego w pokaźnym stopniu z kapitałem państw obcych, wyzwala śmiałe rozwiązania w postępie prac związanych z wprowadzaniem nowej generacji maszyn i urządzeń wiertniczych, załadowczych, transportu technologicznego oraz nowości w technice strzałowej zwłaszcza stosowanych MW do urabiania złóż.
Realizowany proces budowy dróg samochodowych i autostrad, przebudowy tras kolejowych, budowy lotnisk, modernizacji i budowy stadionów, a także obiektów budowlanych wymaga zabezpieczenia materiałów budowlanych typu: kamienie budowlane, kruszywo, cement i wapno.
Tempo realizowanych zadań przemysłowych wymuszało potrzebę wzrostu wydobycia surowców skalnych określając przy tym ich rodzaj, standard i jakość. Branża górnictwa surowców skalnych w tych zadaniach doskonale się sprawdzała zwiększając swe wydobycie w wymaganych granicach.
Zaplanowana i zrealizowana w 2007 roku wysoka intensyfikacja wydobycia surowców skalnych, to ambitne cele kadry technicznej zakładów górniczych i kierownictwa podmiotów gospodarczych w branży. To efekt otrzymywanych środków finansowych, dotacji unijnych i wprowadzanej modyfikacji techniki i technologii urabiania złóż.
W tak kształtowanych okolicznościach prowadził swą działalność Oddział SITG skupiając w swych szeregach około 200 członków zgrupowanych w 11 kołach zakładowych oraz Kole Seniorów.
Zorganizowane w 2008 roku imprezy cieszyły się uznaniem i zainteresowaniem uczestników, dotyczyły bowiem:
– wprowadzanych nowości w technice strzałowej,
– organizacji II Krajowego Zjazdu Młodszych Pokoleń Górniczych.
Elastyczne dostosowywanie techniki strzałowej do warunków geologiczno-górniczych złóż przy mechanicznym sposobie załadunku otworów, nieelektrycznym systemie odpalania ładunków, prowadzonej przez wyspecjalizowane firmy, to efekty postępu w urabianiu surowca w górnictwie skalnym.
Organizacja II Krajowego Zjazdu Młodszych Pokoleń Górniczych to spotkanie, w którym wzięło udział ponad 100 koleżanek i kolegów reprezentujących branże górnictwa węgla kamiennego i brunatnego, rud miedzi i siarki, zakładów górnictwa odkrywkowego kopalin podstawowych i pospolitych.
W prowadzonych pod hasłem „Górnictwo polskie u progu XXI wieku” obradach zaprezentowano tematykę dotyczącą bezpieczeństwa energetycznego kraju, intensyfikacji produkcji surowców skalnych, rangę surowca miedzi oraz ochronę środowiska jako elementu pro ekologicznej polityki państwa.
Zjazd odzwierciedlił swą treścią przemiany i wyzwania jakie zaszły w poszczególnych branżach przemysłu górniczego z uwzględnieniem jego specyfiki i rozwojowych perspektyw. Przyjacielska atmosfera jaka panowała wśród uczestników była okazją do nawiązania koleżeńskich i towarzyskich kontaktów, jak też możliwością podzielenia się doświadczeniem wynikającym z pracy w zawodzie górniczym.
Organizacja licznych imprez towarzyskich i artystycznych, w tym również z okazji „Dnia Górnika”, w których współorganizatorem były koła zakładowe SITG wieńczyła aktywność pracy w roku.
Efekty działalności Oddziału SITG to ścisłe powiązanie kondycji zakładów górniczych z aktywnością kadry technicznej w branży. Zbieżność tych elementów gwarantowało, że mimo występujących wielu uwarunkowań Stowarzyszenie Górnicze i branża górnictwa skalnego stanowić będą w najbliższych latach czołową grupę rozwojową krajowego przemysłu.
• Opracował Artur Bęben
Przypisy
1 30 lat pełnionej funkcji prezesa w działalności Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa w Kielcach. Kielce – kwiecień – 1999 roku.
2 50 lat działalności Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa w Kielcach. Kielce, czerwiec 2005.
3 Uroczystość 50–lecia Stowarzyszania Inżynierów i techników Górnictwa w Kielcach. Sprawozdanie. Kielce Grudzień, 2005.
4 40 lat pełnionej funkcji prezesa Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górnictwa w Kielcach. Kielce, maj, 2009.
Tadeusz Mierzwa ur. w 1933 roku w Dęblinie studia na Wydziale Górniczym w Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie ukończył w 1956 roku.
W tym również roku podejmuje pracę zawodową w Kopalni Pirytu „Staszic” w Rudkach k/Kielc, gdzie przez okres siedmiu lat zatrudniony jest kolejno na stanowiskach w średnim i wyższym dozorze ruchu górniczego.
W 1963 roku zostaje mu powierzone stanowisko Dyrektora Naczelnego Kopalni Wapienia „Ostrówka” w Miedziance, a następnie Kopalni Pirytu „Siarkopol” w Rudkach i Zakładów Przemysłu Wapienniczego „Sitkówka-Trzuskawica” w Sitkówce k/Kielc. Przez półtora roku pracuje na stanowisku głównego inżyniera ds. produkcji w Kopalni i Zakładzie Wzbogacania Kwarcytu „Bukowa Góra” w Łącznej, a od 1981 roku ponownie na stanowisku Dyrektora Naczelnego w Kopalni Odkrywkowej Surowców Drogowych w Kielcach, skąd w 1992 roku przechodzi na emeryturę.
Funkcję Dyrektora Kopalni łączy z otrzymanym zatwierdzeniem przez OUG na stanowisko Kierownika Ruchu Zakładu Górniczego.
W pracy zawodowej posiada szereg istotnych osiągnięć związanych z usprawnieniem procesów techniczno-technologicznych w górnictwie rud oraz zastosowanych usprawnień i wdrożeń w górnictwie odkrywkowym surowców skalnych. Jest autorem wielu publikacji nt. zawodowe oraz opracowań referatowych na konferencje i zjazdy górnictwa odkrywkowego w kraju i za granicą.
Bez mała 29-letnią pracę zawodową na stanowisku Dyrektora Kopalni w czterech zakładach górniczych kielecczyzny łączy z pracą społeczną w Stowarzyszeniu Inżynierów i Techników Górnictwa począwszy od funkcji Wiceprezesa do Prezesa Zarządu Oddziału SITG w Kielcach.
W okresie działalności społecznej utrzymuje współpracę z bratnimi Stowarzyszeniami Naukowo-Technicznymi w WRL, Jugosławii, Czechosłowacji i Słowacji, organizując tam grupowe wyjazdy członków oddziału oraz przyjmując ich rewizyty w kielecczyźnie, w ramach organizowanych sympozjów, konferencji bądź zjazdów. Działalność stowarzyszeniową urozmaica imprezami towarzyskimi, wśród których prym wiodą biesiady piwne oraz zabawy karnawałowe.
Posiada szereg wyróżnień i odznaczeń regionalnych, resortowych, branżowych, a także państwowych łącznie z Krzyżem Kawalerskim Odrodzenia Polski oraz Sztandarem Pracy II klasy.
Legitymuje się stopniem górniczym Generalnego Dyrektora Górniczego II-go stopnia oraz godnością Honorowego Członka Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Górników.
