Z cyklu sylwetki absolwentów AGH
- Szczegóły
- Kategoria: numer 4
- 08 listopad 2010
Jacek Drabik
Motorola Country Manager
Motto osobiste:
Należy iść przez życie tak, aby nikt przez Ciebie nie musiał płakać.
Motto zawodowe:
Jeśli do niczego w życiu nie dążysz, to niczego nie osiągniesz.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu osobistym
Ma wszystko co chciał prywatnie od życia: syna, córkę i wspaniałą żonę.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu zawodowym
Jest absolwentem Wydziału Maszyn Górniczych i Hutniczych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1988). Z uczelnią związał się bezpośrednio po ukończeniu studiów, gdzie przez kolejne dwa lata pracował jako asystent w Instytucie Podstaw Budowy Maszyn.
W 1990 roku postanowił poświęcić się całkowicie swojej pasji, jaką jest i była informatyka oraz tworzenie oprogramowania na różnego rodzaju platformy sprzętowe i systemy operacyjne. Przez 8 lat pracował w francusko-polskim holdingu IGE+XAO notowanym na giełdzie Nouveau Marche w Paryżu, zajmującym się tworzeniem oprogramowania na platformy Windows i Unix wspomagającego projektowanie w branży elektrycznej i automatyce. W trakcie pracy w tej firmie przeszedł przez wszystkie szczeble kariery zawodowej, aż do stanowiska zastępcy Dyrektora ds. Produkcji Oprogramowania.
Wyzwania są dla niego czymś, co codziennie popycha go do przodu i sprawia, że życie zawodowe ma cały czas ogromną wartość. Dlatego dwanaście lat temu (1998) zdecydował się podjąć pracę w nowo powstałym Centrum Oprogramowania Motoroli w Krakowie. Pracuje niemal od początku istnienia krakowskiego Centrum. W trakcie pracy w Motoroli zarządzał m.in. projektem tworzenia i integracji najnowocześniejszego w Europie Systemu Wspomagania Dowodzenia Stołecznej Policji. Spędził pół roku pracy jako dyrektor Departamentu w Centrum Oprogramowania Motoroli w Singapurze.
Od 2004 roku, jako pierwszy Polak na stanowisku dyrektora Centrum, kierował dalszym rozwojem ośrodka w Krakowie. Pod jego kierownictwem ośrodek krakowski zwiększył dwukrotnie zatrudnienie do ponad tysiąca specjalistów oraz stał się perłą w koronie inżynierskiej części amerykańskiej korporacji.
W 2009 roku firma powierzyła mu dodatkowe obowiązki powołując na stanowisko Country Managera odpowiedzialnego za działania Motoroli w Polsce. Jest członkiem Konwentu Akademii Górniczo Hutniczej w Krakowie.
Prywatnie
Prywatnie tęskni za okresem swojego życia, kiedy mógł spędzać większość swojego wolnego czasu w ukochanych Bieszczadach, przemierzając wspólnie z przyjaciółmi szlaki Połonin Wetlińskiej i Caryńskiej. W chwilach, w których chciał pobyć sam na sam z ukochanymi górami zaszywał się z plecakiem w ostępach Otrytu lub Beskidzie Niskim. Teraz wynagradza mu to rodzina i codzienne niespodzianki bycia ojcem córki i syna; nigdy nie wiadomo, co wydarzy się następnego dnia… Z ogromną przyjemnością przyjął decyzję syna o wyborze AGH jako uczelni, gdzie chce pogłębiać swoją wiedzę techniczna. Córka to dusza artystyczna i ze wzruszeniem obserwuje ją na scenie w przedstawieniach baletowych. Wszyscy razem dobrze jeżdżą na nartach i co roku całą rodziną wyjeżdżają w Alpy cieszyć się słońcem i spędzać wspólnie każdą chwilę wolnego czasu.
Marek Nawara
samorządowiec,
Marszałek Województwa Małopolskiego,
wiceprezes Zarządu Związku Województw RP
Jest absolwentem Wydziału Metali Nieżelaznych Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1980) oraz studium podyplomowego – zarządzanie firmą na Uniwersytecie Jagiellońskim (1997). Od 1980 do 1990 roku był zastępcą kierownika Zakładu Badań Metali i Powłok w Ośrodku Badawczo-Rozwojowym Przemysłu Wyrobów Metalowych „półmetal”. Od 1990 do 1998 roku był wójtem Gminy Zielonki.
Motto osobiste i zawodowe
Starajmy się tak postępować i tak żyć, by nikomu w naszej Ojczyźnie nie brakło dachu nad głową i chleba na stole, by nikt nie czuł się samotny, pozostawiony bez opieki.
Jan Paweł II
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu osobistym
Wielomiesięczna, zwycięska walka z chorobą po doznanym udarze i wypadku narciarskim.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu zawodowym
Marszałek Województwa Małopolskiego w latach 1999–2002 i od 2006 roku do dzisiaj. Od 2007 roku wiceprezes Zarządu Związku Województw RP. Od 7 stycznia 2010 roku członek Narodowej Rady Rozwoju – gremium opiniodawczo-doradczego przy Prezydencie Rzeczypospolitej Polskiej, które ma definiować kluczowe wyzwania rozwoju społeczno-gospodarczego Polski. Jest jedynym przedstawicielem samorządu wojewódzkiego w Radzie.
Poseł na Sejm RP kadencji 1997–2001 (rezygnacja z mandatu w listopadzie 1998 roku po wyborze na Marszałka Województwa Małopolskiego). Współtwórca ustawy o samorządzie wojewódzkim. Od 1999 roku współprzewodniczący Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Współprzewodniczący oraz w okresie I-VI 2000 roku przewodniczący Konwentu Marszałków RP, przewodniczący Komitetu Sterującego Kontraktu Wojewódzkiego oraz Komitetów Sterujących Programów Pomocowych Unii Europejskiej oraz Banku Światowego.
Od 2001 roku przewodniczący Zespołu Organizacyjnego Małopolskiego Ruchu Samorządowego, współprzewodniczący Wspólnej Komisji Konsultacyjnej „Polska-Komitet Regionów UE” oraz przewodniczący Komitetu Sterującego Małopolskiego Programu Rozwoju Wsi i Rolnictwa.
Od 1998 roku radny Województwa Małopolskiego. W latach 1990–1998 radny Gminy Zielonki (Krakowski Komitet Obywatelski „Solidarność”), delegat Gminy do Sejmiku Samorządowego Województwa Krakowskiego i przewodniczący Sejmiku.
Członek Konwentu Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie.
Otrzymał następujące odznaczenia:
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2009), przyznany za „wybitne zasługi dla rozwoju samorządu terytorialnego, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej”; Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (2005), Złoty Krzyż Zasługi (2001), Honorowa Złota Odznaka EXPO (2000), Honorowa Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Krakowskiego” (1997), Odznaka Honorowa MEN (1994), Nagroda im. Grzegorza Palki (2001) w dziedzinie działalności samorządowej o wymiarze ogólnokrajowym „za budowanie ustrojowej i społecznej pozycji samorządu terytorialnego szczególnie jako Współprzewodniczący Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego”, Srebrny Medal 600-lecia Odnowienia Akademii Krakowskiej (2000), Człowiek Roku 2000 w plebiscycie Gazety Krakowskiej „za akceptowane społecznie plany rozwoju Małopolski na najbliższe lata, za prace na rzecz integracji społeczności całego regionu, ze szczególnym podkreśleniem troski o szybkie scalenie zachodnich rubieży Małopolski”, Honorowy Wójt Gminy Zielonki (1998).
Prywatnie
Żona Monika. Jego pasje: fotografia,
góry – wędrówki i narciarstwo.
Aleksander Staniszew
profesor oświaty, mistrz wschodnich sztuk walki, Osobowość Roku Gminy Pińczów, Ambasador Ziemi Świętokrzyskiej
Motto osobiste:
Rób tak, abyś nie musiał po sobie poprawiać.
Motto zawodowe:
„Est rerum omnimum magister usus”
(Nauczycielem wszystkiego jest praktyka).
Ta łacińska sentencja, jak mówi prof. Aleksander Staniszew, towarzyszy mu w zajęciach od wielu lat.
Jest absolwentem Wydziału Metali Nieżelaznych (specjalność przeróbka plastyczna) Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1980). Od 1986 roku rozpoczął poszerzanie swojego wykształcenia o kierunki nauczycielskie, kończąc między innymi: Studium Pedagogiczne w Instytucie Kształcenia Nauczycieli w Kielcach, Studia Podyplomowe Wychowania Fizycznego na WSP w Kielcach, Studia Podyplomowe Trenerów Sportu na AWF w Poznaniu oraz Studia Podyplomowe Zarządzania Organizacjami Sportowymi w Kontekście Procesów Integracji Europejskiej na UJ w Krakowie. Zdobył też Dyplom Menedżera Sportu oraz Menedżera Edukacji Sportowej, a także uzyskał stopień doktora sztuk walki na International University w Missouri USA. W 2009 roku otrzymał od Ministra Edukacji Narodowej nominację na Profesora Oświaty. Pracuje jako nauczyciel wychowania fizycznego w Liceum Ogólnokształcącym w Pińczowie. Od 1991 roku pełni również funkcję Prezydenta Polskiej Unii Shorin-Ryu Karate Kobudo, a od 2006 roku funkcję Sekretarza Generalnego World Oshu Kai Dento Okinawa Shorin-Ryu Karate Do Kobudo Federation - międzynarodowej organizacji z siedzibą na Okinawie w Japonii. Jest członkiem zarządu Międzynarodowego Centrum Studiów Tradycyjnego Karate i Kobudo w Yomitan w Japonii. Autor dwóch książek oraz kilkudziesięciu artykułów dotyczących historii i metodyki nauczania karate i kobudo opublikowanych w specjalistycznych magazynach krajowych i zagranicznych. Prowadził wiele cyklicznych staży i seminariów w Polsce oraz w wielu krajach europejskich, Kanadzie i Japonii. Organizował w kraju wielokrotnie imprezy sportowo-szkoleniowe o charakterze międzynarodowym m.in. w 2002 roku pierwsze w kraju Międzynarodowe Seminarium Wielostylowe z oficjalną delegacją mistrzów karate Prefektury Okinawy, a w 2007 roku Puchar Świata Karate Shorin-Ryu w Warszawie. Jego uczniowie zajmują medalowe miejsca w rywalizacji sportowej krajowej, europejskiej i światowej.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu zawodowym
Wprowadzenie do Polski i rozpropagowanie dwóch elitarnych dyscyplin sztuk walki z Okinawy: Karate Shorin-Ryu oraz Kobudo. Opracowanie dla nich odpowiednich programów nauczania zgodnych z nauką o kulturze fizycznej i prawodawstwem krajowym. Wykształcenie ponad 160 czarnych pasów oraz około 300 instruktorów, stworzenie stabilnych struktur do funkcjonowania tych sztuk walki w Polsce oraz doprowadzenie do wpisania Shorin-Ryu Karate w Dzienniku Ustaw na listę dyscyplin sportu oficjalnie dopuszczonych do uprawiania w kraju. Uzyskanie najwyższego w Europie Centralnej i Wschodniej stopnia mistrzowskiego – 7 dan w Karate Shorin-Ryu oraz najwyższego w Polsce stopnia mistrzowskiego - 6 dan w Kobudo. W pracy nauczycielskiej otrzymanie z rąk Prezesa Rady Ministrów RP nominacji na honorowego profesora oświaty (w kraju jest tylko 20 pedagogów z tym tytułem, a Aleksander Staniszew jest pierwszym w historii polskiej edukacji nauczycielem wychowania fizycznego, który go otrzymał).
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu osobistym
Udana rodzina oraz wytworzenie takiej atmosfery rodzinnej, że najlepiej czuje się w swoim domu – najchętniej przebywałby w nim cały czas niezależnie od pory dnia i roku. Satysfakcja z gratulacji do największych autorytetów karate po pokazie, jaki wykonał ze swoimi uczniami podczas Światowych Igrzysk Przyjaźni Okinawa Karate w Naha w Japonii w 2002 roku.
Prywatnie
Brakuje mu czasu na pełną realizację zamierzonych działań. Za największy swój sukces uważa otrzymanie prestiżowego wyróżnienia przyznanego mu za rozwój karate przez Światowy Komitetu Karate pod przewodnictwem Gubernatora Okinawy w 1997 roku, a także otrzymanie pierwszych edycji tytułów: Osobowości Roku Gminy Pińczów 2007 oraz Ambasadora Ziemi Świętokrzyskiej w 2009 roku. Za swoje duże osiągnięcie uważa też swój pięciokrotny pobyt i treningi na Okinawie – miejscu gdzie powstało karate i kobudo oraz prezentację swojej sylwetki na wystawie zorganizowanej z okazji Jubileuszu 90-lecia uczelni pt. „Oni też studiowali w AGH”. Lubi wysokie dodatnie temperatury, niezapomniane wrażenia wywarł na nim pobyt na tropikalnej wyspie Ie-Jima w Archipelagu Ryu Kyu. Czasami zajmuje się jeszcze fotografowaniem, które kiedyś było jego znaczącym hobby.
Kajetan d’Obyrn
prezes Zarządu Kopalni Soli „Wieliczka” SA
geolog górniczy, ekspert w zakresie ochrony środowiska i górnictwa
Motto osobiste:
By zrozumieć drugiego człowieka, trzeba spróbować spojrzeć na świat jego oczami.
Motto zawodowe:
Na sukces składają się dialog i konsekwencja.
Największe osiągnięcia
w życiu zawodowym
Jest absolwentem Wydziału Geologiczno-Poszukiwawczego w zakresie górnictwa i geologii Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie (1990) oraz doktorem nauk o Ziemi (1995). Po studiach związany z uczelnią, gdzie pracował jako asystent w zakładzie Fizyki Środowiska, a następnie ukończył studia podyplomowe i doktoranckie. Przez następne lata jego praca zawodowa związana była z ochroną środowiska, w szczególności w górnictwie naftowym i gazownictwie. Od 1996 roku adiunkt w Instytucie Zaopatrzenia w Wodę i Ochronę Środowiska Politechniki Krakowskiej.
Autor wielu artykułów naukowych, podręcznika akademickiego o odpadach komunalnych oraz około 200 raportów oddziaływania inwestycji na środowisko, a także ekspertyz i prac badawczych z zakresu ochrony środowiska. Doświadczenie w zarządzaniu personelem oraz zarządzaniu strategicznym zdobywał nie tylko w kraju, ale i za granicą m.in. w Szwajcarii.
W latach 1998–2009 jako Radny Miasta Krakowa pełnił znaczące funkcje w Komisji Planowania Przestrzennego i Ochrony Środowiska, Komisji Budżetowej, Komisji Infrastruktury. Od maja 2009 roku z powodzeniem kieruje dużym przedsiębiorstwem i światową atrakcją turystyczną, jaką jest kopalnia soli w Wieliczce.
Wieloletnie doświadczenie zawodowe i społeczne związane z prowadzeniem procesów inwestycyjnych, zarządzaniem i kształtowaniem środowiska, a także kierowanie wieloma różnymi zespołami ludzi pozwalają mu na skuteczne rozwiązywanie problemów oraz efektywne zarządzanie firmą. Priorytetami, którym poświęca szczególną uwagę w swojej działalności są zagadnienia związane z bezpieczeństwem kopalni i rozwojem szeroko pojętej oferty turystycznej.
Wielokrotnie powtarza, że kopalnia to nie fabryka śrubek, gdzie produkt początkowy i końcowy są wiadome i jasno określone. To duża firma, gdzie prowadzi się szerokie spektrum działalności zaczynając od spraw górniczo-geologicznych, poprzez infrastrukturę i nieruchomości do turystyki i działalności biznesowej, sanatoryjnej oraz hotelarskiej. Stawia na działalność edukacyjną kopalni, sprzyja inicjatywom o charakterze charytatywnym i społecznym, kreując kopalnię na instytucję odpowiedzialną społecznie.
Największe osiągnięcia
w życiu osobistym
Szczęśliwa rodzina, dzieci, stabilna sytuacja materialna, doktorat. Zrealizowanie dziecięcych marzeń o jeździe na nartach pod Materhornem i zobaczeniu z bliska Himalajów oraz Mont Everestu (jako, że wychowywał się w Zakopanem).
Prywatnie
Oryginalne imię do oryginalnego nazwiska dobrała mu mama. Zresztą z nazwiskiem wiąże się i prawdziwa historia, i rodzinna legenda. Ma korzenie irlandzkie i pierwotnie pisało się je Byrne. Z biegiem czasu przybyło przed nim „o”, a po emigracji przodków do Francji przybyło popularne w tym kraju „d” z apostrofem. Od XVIII wieku historia rodziny datuje się już w Polsce.
Lubi konstruktywny dialog i żywą dyskusję. Chętnie słucha ludzi i ich racji. Zawsze stara się wysłuchać zdania drugiej osoby i spojrzeć na sprawę z jej punktu widzenia, bo jak mówi „punkt widzenia zależy od punktu siedzenia”. Stara się wczuć w sytuację i zrozumieć motywy postępowania i zachowania drugiej osoby. Posiada życiowy optymizm. Chętnie czyta książki, lubi jazdę na rowerze, zimą – na nartach.
Wiesław Nowak
prezes NOVMAR Sp. z o.o., mecenas sztuki,
autor książek i wierszy, fundator pomnika „Dwoje”
Jest absolwentem Wydziału Metalurgicznego Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. AGH ukończył w 1972 roku. Jest mężem absolwentki Wydziału Ceramicznego AGH. Ma dwie córki i troje wnucząt. Jak mówi o sobie jest człowiekiem rozdartym między wieloma bliskimi osobami, miejscami, funkcjami i wartościami, które próbuje z sobą łączyć.
Od 1990 roku jest prezesem firmy NOVMAR, przedsiębiorcą, a nie biznesmenem. Słowa „biznesmen” nie trawi, bo jak twierdzi – „mamy swój piękny ojczysty język, a biznes nie zawsze kojarzy się dobrze”. Jest polskim przedsiębiorcą pracującym na całym świecie, mało w Polsce.
Od 1993 roku jest prezesem Fundacji Bronisława Chromego. Wspiera jak tylko może i na ile może artystów, poetów, kulturę i swoją szkołę podstawową w Żelisławicach. Jest rozmiłowany w górach i góralszczyźnie. Jak mówi – „Krakowianinem jestem z wyboru”. Do dziś spłaca dług za możliwość studiowania w bardzo dobrej uczelni i w pięknym miejscu na ziemi. Zespół Pieśni i Tańca „Krakus” jest Mu niezwykle bliski. Ma zaszczyt być członkiem Rady Fundacji Zespołu.
„Zdaje się, że jestem technokratą, ale bez wątpienia humanistą. Dla mnie liczy się Człowiek” – tak twierdzi. Autor m.in. książki pt. „Dlaczego wracam do Polski?”, „To był mój wybitny Nauczyciel” i tomiku wierszy pt. „Z przymrużeniem oka”.
Motto osobiste:
Mamusia wpoiła mi zasadę: „Mów synu prawdę nie musisz pamiętać co powiedziałeś”. Zmarła gdy miałem 8 lat. Ale jestem Jej posłuszny… Mama to dla mnie Ktoś niewyobrażalnie cudowny, dobry, najlepszy.
Motto zawodowe:
W interesach używam serca i rozumu. „Fair play”, jakość i solidność. Skromność i pokora pomagają w kontaktach.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu osobistym
Moja Rodzina najbliższa jest moim osiągnięciem, a raczej szczęściem największym. Nie potrafię i nie mam czasu tej radości okazywać. Mam dobrych przyjaciół. Nikomu nie potrafię zaszkodzić, to też mój wielki życiowy sukces.
Kolejnym mym sukcesem życiowym jest niechęć do polityki. Pisałem o tym w mojej książce pt.: „Dlaczego wracam do Polski”, wydanej na 60-te urodziny.
Byłem pierwszym kierownikiem Klubu ZMS-owskiego „Perspektywy”. Był to mój klub i moje drugie życie. Prowadziliśmy bardzo ciekawe żywot. Zapominaliśmy często o nauce, ale uczyliśmy się dobrej organizacji i demokracji. Wiele wspaniałych imprez, koncertów, spotkań z wybitnymi ludźmi, pisarzami, poetami… ach co to był za klub! Na otwarcie ściągnąłem całą „Piwnice pod Baranami” z: Ewą Demarczyk, Piotrem Skrzyneckim, Wiesławem Dymnym, Krzysztofem Litwinem, Mieczysławem Święcickim, Zygmuntem Koniecznym… Było to uroczyste otwarcie. Przypomnę, że Piwnica miała wówczas zakaz publicznego występowania. Po roku działalności otrzymałem wysoką nagrodę pieniężną, za którą kupiłem pianino dla klubu. „Perspektywy” to było miejsce ponad podziałami, partiami, a moi „klubowcy” byli oddani i wspaniali. Tworzyliśmy prawdziwą kulturę studencką. Wiele przyjaźni z wybitnymi artystami, poetami, dziennikarzami i ludźmi pióra przetrwało do dnia dzisiejszego.
Najważniejsze osiągnięcia
w życiu zawodowym
Dzięki mojej pracy zawodowej poznałem wiele ciekawych zakątków świata. Od cudnej Alaski, gdzie dostałem pracę, po Afrykę, całą Europę, Singapur czy Australię.
Udało mi się bez pomocy państwa, polityków, banków zbudować firmę rodzinną NOVMAR. Wierzę w firmy rodzinne. Nie wierzę w żadne inne. Kapitałem i moją dumą są moi Ludzie. Uczę ich ruszać głową zanim ruszą rękami. Wspaniali fachowcy. Wielu z Nich to moi przyjaciele, koledzy.
Do żadnej organizacji przedsiębiorców w Polsce nie należę. Szkoda czasu. Jestem człowiekiem niepokornym i nie dam się nikomu i nigdy zaszufladkować.
Moja firma jest ambasadorem Polski. Mam powody do dumy. Wszystko co budujemy – elektrownie, zakłady przemysłowe, robimy solidnie i terminowo. Przez ostatnie lata pracowaliśmy na budowie gigantycznych młynów paszowych w Rumunii. To nasz wielki sukces, bo konkurencja jest olbrzymia.
Oprócz tego, że mogę pracować, płacić podatki, od czasu do czasu udaje mi się coś napisać. Wielką radość bez wątpienia sprawiło mi napisanie pastorałek i kolęd dla zespołu Krywań. Wielokrotnie nagrane przeszły do historii i są śpiewane w różnych kościołach, nie tylko w Zakopanem. Dzięki temu przeszedłem do góralszczyzny, co nie jest wcale łatwe, bo to środowisko hermetyczne, szczelnie zamknięte.
Patrząc z boku powinienem być szczęśliwy! Jak zauważył i słusznie zresztą – prof. Tadeusz Słomka – jestem smutnym, pesymistycznym człowiekiem, choć tyle mam powodów do radości. Jestem pewnie też typowym Polakiem, zmartwionym czy zamartwionym o losy Ojczyzny. Zagonionym! Cały czas myślę co zrobić, aby ten swój stan odmienić na optymistyczny. Wiem, że nie mam wpływu na wielkie sprawy, ale wiem, że jestem patriotą. Potrzebna mi jest Ojczyzna, silna Polska, mądrze rządzona. Potrzebne jest nie tylko mnie, ale i nam wszystkim.
Dnia 31 stycznia 2010, Zespół Pieśni i Tańca AGH „Krakus” koncertował w mojej rodzinnej wsi Żelisławice w kościele i szkole podstawowej. Takiego koncertu moi rodacy nie pamiętają!
• kolumnę redaguje
Małgorzata Krokoszyńska
MEJ KOCHANEJ AGH
Jest takie miejsce pod Wawelem
Nauki polskiej i kultury kwiat
To dla nas drodzy przyjaciele
Tak bliskie sercu AGH
Ksiądz Staszic i Dziadek Piłsudski,
Każdy z nich ogromne zasługi ma
Oni wiedzieli, że Ojczyźnie
Potrzebna będzie AGH
Ref: To moja Uczelnia
Gdzie studiowałem parę pięknych lat
Jubilatka nasza
To AGH
Tu Krakus tańczy, pięknie śpiewa
Przygrywa nam sześćdziesiąt długich lat
Na całym świecie koncertował
I sławi naszą AGH
Tu też poznałem swą Dziewczynę
Już tyle lat ją w moim sercu mam
Ona została moją żoną
Była studentką AGH
Ref: To moja Uczelnia
Gdzie studiowałem parę pięknych lat
Jubilatka nasza
To AGH
I choć zostałem inżynierem
Po świecie błądzę, lecz na pewno wiem
W mej duszy zawsze chęci szczere
Powracać tu, gdzie uczyłem się
Ref: To moja Uczelnia
Gdzie studiowałem parę pięknych lat
Jubilatka nasza
To AGH
„Mej kochanej AGH” autorzy: Wiesław Nowak i Andrzej Zarycki przygotowali z okazji Jubileuszu AGH. Odśpiewano po raz pierwszy na Koncercie Noworocznym „KRAKOWIACY i GÓRALE” z udziałem Jana Karpiela „Bułecki” wraz z kapelą „ZOKOPIANY” oraz Zespołem Pieśni i Tańca AGH KRAKUS dnia 14 stycznia 2010 roku w Centrum Dydaktycznym AGH (paw. U-2).
