W 88. rocznicę urodzin Bogusława Roskosza
- Szczegóły
- Kategoria: numer 11
- 29 styczeń 2014
pierwszego dyrektora KWK „Staszic”
Z książki Małgorzaty Szejnert Czarny Ogród, w 3 numerze Vivat Akademia z listopada 2009 roku, zamieściliśmy wiele ciekawych fragmentów z życia pierwszego dyrektora kopalni Staszic Bogusława Roskosza, absolwenta AGH z 1949 roku, a także członka Stowarzyszenia Wychowanków AGH.
W obecnym 2013 roku, Bogusław Roskosz obchodzi 88. rocznicę swoich urodzin emanując nadal niezwykłą energią i witalnością co osobiście poświadczam będąc od wielu lat stałym towarzyszem Bogusława Roskosza „ramię przy ramieniu” na co rocznych spotkaniach barbórkowych w lokalu Anna Maria w Katowicach-Kostuchnie. Z okazji tak wspaniałego Jubileuszu warto przypomnieć tą barwną, witalną i zasłużoną dla polskiego górnictwa postać, pierwszego dyrektora KWK „Staszic”, postać życiowo aktywną, udzielającą się od 1953 roku w Polskim Związku Łowieckim.
prof. Artur Bęben
Bogusław Roskosz urodził się 7 marca 1925 roku we Lwowie. Ojciec Ignacy Roman był profesorem gimnazjum – uczył języka łacińskiego i greckiego, a matka Helena z domu Kobylańska była nauczycielką geografii i biologii. W 1937 roku ukończył szkołę powszechną im. Zofii Strzałkowskiej we Lwowie i rozpoczął naukę w III gimnazjum im. Króla Stefana Batorego. Był w tym czasie członkiem 23 Lwowskiej Drużyny Harcerskiej.
Za sowieckiej okupacji Lwowa ukończył VII i VIII klasę średniej szkoły. W czasie okupacji niemieckiej pracował jako goniec i tłumacz w Landinspektion Lemberg-Land.
Równocześnie był członkiem organizacji podziemnych drukując gazetki i ulotki. Ze Lwowa wyjechał w maju 1944 roku do Krakowa na polecenie swojego szefa z organizacji M.M. Wojtowicza (po wojnie był doc. w Akademii Medycznej w Poznaniu) ratując się przed aresztowaniem przez sowietów, W lipcu 1944 roku (mieszkał u rodziny w Bochni) pracował przymusowo przy budowie okopów w rejonie Brzeska.
Od lewej B. Roskosz i A. Bęben
W 1945 roku po zdaniu matury w gimnazjum im Króla Kazimierza Wielkiego w Bochni (klasy dla dorosłych), zaraz w styczniu 1946 roku po zdaniu egzaminu rozpoczął studia na Wydziale Elektromechanicznym Akademii Górniczej w Krakowie, który ukończył w 1949 roku. W czasie studiów brał czynny udział w Kole Naukowym Elektromechaników, a od 1948 roku był jego sekretarzem.
Pracę dyplomową obronił w 1950 roku na Wydziale Elektromechanicznym (Sekcja Górnicza) z wynikiem bardzo dobrym i otrzymał stopień inżyniera elektromechanika górniczego oraz stopień magistra nauk technicznych. Pracę zawodową rozpoczął 1 lipca 1950 roku w kopalni Bierut w Jaworznie jako sztygar zmianowy.
Od dnia 1 stycznia 1951 roku został przeniesiony służbowo do kopalni Kościuszko-Nowa (w budowie), gdzie pełnił kolejno stanowiska kierownika działu maszynowego, starszego inspektora inwestycyjnego, głównego inżyniera górniczego, a 1 czerwca 1959 roku został powołany na dyrektora kopalni Staszic (w budowie), a po jej uruchomieniu 20 lipca 1964 na dyrektora kopalni Staszic.
Z dniem 1 lipca 1967 roku został przeniesiony do Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego na stanowisko inspektora kopalni, pełniąc równocześnie funkcję przewodniczącego Komisji ds. Rekonstrukcji Kopalń. Od dnia 1 lutego 1969 roku, został powołany na stanowisko naczelnego inżyniera dla Pola Zachodniego (przyszłej kopalni Śląsk), kopalni Wujek. Pełnił równocześnie funkcję kierownika ruchu zakładu górniczego dla tej części kopalni Wujek.
W dniu 25 lutego 1970 roku, Minister Górnictwa i Energetyki powołał go na Członka Stałego Zespołu Problemowego ds. Efektywności Inwestycji, a 1 stycznia 1976 roku został przeniesiony do kopalni Lenin (Wesoła) na stanowisko głównego inżyniera inwestycji. Od 1 kwietnia 1980 roku przeszedł na emeryturę. Od 1951 roku jest członkiem Stowarzyszenia Wychowanków AGH, a Członkiem SITG od 1950 roku. Pełnił między innymi funkcję przewodniczącego kół SITG kopalni Staszic i kopalni Śląsk. Od 1998 roku przewodniczył Głównej Komisji Seniorów SITG. Na XXIV Walnym Zjeździe SITG, 26 października 2007 roku nadano mu godność Honorowego Członka SITG. Posiada między innymi: Złoty Krzyż Zasługi za budowę i uruchomienie kopalni Kościuszko – Nowa,(1954), Krzyż Oficerski O.O.P. za budowę i uruchomienie kopalni Staszic (1964), Sztandar Pracy II klasy za budowę i uruchomienie kopalni Śląsk (1974). Od 1953 roku jest Członkiem Polskiego Związku Łowieckiego. Za społeczną Bogusław Roskosz (z lewej) działalność we władzach związku otrzymał w 2004 roku z autorem artykułu najwyższe odznaczenie łowieckie złoty „ZŁOM”.
Drogiemu solenizantowi, Członkowie SW AGH i Redakcja Vivat Akademia, życzą wielu radosnych i krzepkich lat życia w gronie rodziny i życzliwych przyjaciół.
Plurimos annos, Drogi Przyjacielu!
