Stefan Radziszewski 1913–2015
- Szczegóły
- Kategoria: Numer 13
- 19 czerwiec 2015
Niedawno (18 marca 2013 roku) Stowarzyszenie Wychowanków AGH uroczyście obchodziło 100-lecie urodzin swojego najstarszego członka Stefana Radziszewskieg . Uroczystość tę uświetnił Prezydent Miasta Krakowa prof. Jacek Majchrowski, który w obecności Rektora AGH prof. Tadeusza Słomki, Przewodniczącego SW AGH prof. Stanisława Mitkowskiego, rodziny i licznych gości wręczył jubilatowi odznakę Honoris Gratia, którą prezydent Krakowa przyznaje osobom zasłużonym dla miasta.
S. Radziszewski na spotkaniu opłatkowym SW AGH
– 10 stycznia 2014
Niestety nasz niezwykle miły, obdarzony ogromną witalnością absolwent odszedł od nas 2 stycznia 2015 roku. Straciliśmy w ten sposób osobę nietuzinkową, z którą zawsze było miło przebywać i od której można było uczyć się pozytywnego i radosnego podejścia do życia.
Chciałem przy okazji tego wspomnienia przypomnieć fragment tego, co napisał o Stefanie Radziszewskim na naszych łamach Kazimierz Kromin: „Stefan Radziszewski urodził się w Ostrówku koło Łochowa (pow. Węgrów). Tam ukończył szkołę powszechną, a później uczył się w 3-letniej Szkole Rzemieślniczej w Warszawie. Ze względu na panujący kryzys, nie mógł znaleźć pracy i zgłosił się jako ochotnik do służby wojskowej. Po dwóch latach udało mu się otrzymać pracę w wojskowych zakładach w Zbrojowni nr 2 w Warszawie. Pracował tam jako tokarz, a później kontroler produkcji. W czasie wojny Zbrojownia nr 2 została ewakuowana do Równego. Stefan powrócił na krótko do zniszczonej Warszawy, a potem przeniósł się do rodzinnego Ostrówka, gdzie pracował w Fabryce Maszyn Rolniczych jako technik-konstruktor. Dyrektorem tej fabryki był absolwent AG, były dyrektor Huty Kościuszko, inż. Adam Stupnicki, późniejszy wykładowca i p.o. Kierownik Zakładu Urządzeń Walcowni (1945–1948) w Katedrze Maszyn Hutniczych AGH.
S. Radziszewski odznaczany przez Prezydenta Miasta Krakowa
prof. Jacka Majchrowskiego odznaką Honoris Gratia
– 18 marca 2014
W Ostrówku Stefan był żołnierzem AK w oddziale łączności. Jeszcze w czasie wojny w 1945 roku Stefan powołany został do wojska. Skierowano go do Gdańska, a później do Krakowa do batalionu łączności.
W Krakowie w styczniu 1946 roku na Akademii Górniczej otwarty został nowy Wydział Elektromechaniczny. Stefan zdał egzamin wstępny i (w stopniu porucznika) został przyjęty na pierwszy rok studiów. Dopiero na drugim roku studiów udało mu się otrzymać zwolnienie z wojska. Studia ukończył w 1951 roku i uzyskał tytuł inżyniera elektromechanika hutniczego oraz stopień magistra nauk technicznych.
Po dyplomie podjął pracę w Biurze Projektów „Prozamet” w Krakowie, które później zmieniło nazwę na „Prodlew”. Początkowo pracował jako projektant, a potem został kierownikiem pracowni elektrycznej. Odszedł na emeryturę w wieku 66 lat, po uruchomieniu na terenie Czechosłowacji zaprojektowanego przez niego układu automatycznego sterowania urządzeniem do produkcji rur żeliwnych metodą odśrodkową w formach piaskowych. Odznaczony został Srebrnym Krzyżem Zasługi.
Motto osobiste: „Żyj tak, aby być potrzebny ludziom”.
Hobby przedwojenne – szybownictwo w Bezmiechowej oraz strzelectwo w Związku Sportowym „Żagiew” w Warszawie.
Hobby powojenne – ogródek działkowy w Cichym Kąciku w Krakowie.
Pytany, co robić, żeby długo żyć, odpowiada: nigdy nie paliłem papierosów, nie nadużywałem alkoholu, unikałem tłuszczów zwierzęcych, starałem się być pogodny. Moi rodzice nie byli długowieczni, ale jedna siostra zmarła w wieku 89 lat, a druga mając 95 lat”.
opracował Zbigniew Sulima
