Janusz Zimny w służbie hydrogeologii
- Szczegóły
- Kategoria: numer 9
- 27 listopad 2012
Janusz Zimny urodził się 25 sierpnia 1934 roku w Krakowie, gdzie po zdaniu matury w III Państwowym Gimnazjum i Liceum im. Króla Jana III Sobieskiego w Krakowie i jako 17-latek rozpoczął studia na Wydziale Górniczym Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie. Ukończył je w 1955 roku w specjalności przeróbka mechaniczna kopalin (promotorem pracy dyplomowej był prof. dr inż. Włodzimierz Stępiński). Jest inżynierem górnikiem uprawnionym w pełnym zakresie hydrogeologiem.
Pracę zawodową (na podstawie nakazu pracy) rozpoczął 1 sierpnia 1955 roku w Przedsiębiorstwie Geologiczno-Inżynierskim Energetyki w Krakowie na stanowisku projektanta i dokumentatora. Później przedsiębiorstwo zostało przekształcone w Przedsiębiorstwo Hydrogeologiczne, później Zakład Badań Geologicznych i ostatecznie Przedsiębiorstwo Geologiczne SA, w którym nieprzerwanie pracował 42 lata do 1997 roku.
W czasie swojej pracy przeszedł wszystkie stanowiska od geologa nadzoru na otworze, projektanta-dokumentatora, starszego specjalisty ds. hydrogeologii, samodzielnego dokumentatora ds. hydrogeologicznych, kierownika pracowni hydrogeologicznej w Dziale Odwodnień do Kierownika Wydziału Hydrogeologii. W latach 1956–1957 wykonywał prace kartograficzne i geologiczno-inżynierskie terenów pod projektowane zapory na rzece San w Myczkowcach, Solinie i Niewistce.
Z Centralnego Urzędu Geologii w Warszawie uzyskał uprawnienia hydrogeologiczne do projektowania i dokumentowania zasobów wód podziemnych (wraz z wodami mineralnymi). Pełnienie nadzoru geologicznego na terenie Łodzi wiązało się z wierceniami otworów pod przyszłe ujęcia wód podziemnych, z zastosowaniem nowatorskiej metody obrotowej z użyciem płuczki iłowej.
Zakres prac projektowych i dokumentacyjnych był związany z wykonywaniem otworów obserwacyjnych i ujęciowych dla następujących Zakładów Górniczych: KWB „Przyjaźń Narodów” k/Żar; KWB „Pątnów”; KWK „Rymer”; Kopalnie Siarki „Machów” i „Jeziórko” w Jeziórku; KWK „Ludwik Concordia”; KWK „Bobek”; KWK „Rozbark”. Analogiczne prace dotyczyły również Kopalni Dolomitu „Siewierz: w Brudzowicach i Kopalni Dolomitu „Gródek” w Szczakowej. Dla Kopali Soli „Wieliczka” w Wieliczce projektował i dokumentował otwory posadzkowe (13 otworów). Był współautorem prac odwodnieniowych dla KWB „Pątnów”, KWK „Generał Zawadzki” i „Ludwik Concordia”. Dokumentował dla potrzeb WPWiK w Katowicach zasoby wód podziemnych ujęć rejonów Łazy Błędowskie, Bibiela, Zawada oraz okolic miasta Zawiercie. Dla wód mineralnych dokumentował zasoby otworów z rejonu Ustronie-Zawodzie, Łapczyca k. Bochni (solanka jodowo-bromowa) i Krosna n. Wisłokiem.
W latach 1990–2005 był zatrudniony w Kopalni Porfiru i Diabazu Sp. z o.o. w Krzeszowicach na stanowisku głównego hydrogeologa, gdzie m.in. projektował i dokumentował otwory w celu określenia warunków hydrogeologicznych oraz zasięgu leja depresyjnego wyrobisk górniczych.
Ukończył na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym AGH studium podyplomowe do Badań geologicznych za granicą oraz kurs szkolenia zawodowego dla kandydatów do pracy w krajach rozwijających się przy Studium Afrykanistycznym Uniwersytetu Warszawskiego.
Posiada szereg publikacji dotyczących zagadnień wierceń obrotowych i szerokodymensyjnych, zamieszonych w „Technice Poszukiwań” oraz w „Węglu Brunatnym”.
W czasie przeszło 50-letniej pracy zawodowej wykonał samodzielnie ponad 460 opracowań hydrogeologicznych (projekty, programy, dokumentacje). Za całokształt pracy zawodowej został odznaczony: brązowym i złotym Krzyżem Zasługi, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Polskiej Geologii”, Złotą Odznaką „Zasłużony dla Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej”, a decyzją Ministerstwa Ochrony Środowiska i Zasobów Naturalnych został mu nadany stopień Dyrektora Górniczego III stopnia.
Janusz Zimny jest szczęśliwym mężem i ojcem. Z żoną Anną są małżeństwem przeszło 54 lata i mają dwoje wspaniałych i zdolnych dzieci. Syn Maciej jest również absolwent Wydziału Górniczego AGH w Krakowie, po 2 latach pracy w górnictwie pod ziemią, zmienił całkowicie swoją profesję i został zawodowym oficerem Wojska Polskiego (6. Brygada Powietrznodesantowej i Jednostka Specjalna GROM). W okresie ponad 21 lat służby 5 z nich spędził poza granicami kraju w misjach ONZ i NATO (UNPROFOR, UNDOF, IFOR, SFOR, KFOR) oraz jako żołnierz GROM uczestniczył po zamachach 11 września w 2001 roku w USA w operacji przeciw terrorystycznej Enduring Freedom. Jest doktorem nauk wojskowych oraz autorem ponad 60 publikacji o tematyce wojskowej i książki o terroryzmie samobójczym. Córka Beata jest aktorką teatru im. A. Sewruka w Elblągu, laureatką odznaki „Zasłużony dla Kultury Polskiej” przyznawanej przez Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego, szeregu nagród prezydenta Elbląga oraz zwyciężczyni plebiscytu na najpopularniejszego aktora sceny elbląskiej.
Bardzo lubi muzykę poważną. Na pewno przyczyniła się do tego pobierana równolegle z ogólną edukacja muzyczna w podstawowej i średniej szkole muzycznej w klasie fortepianu, na którym grywa do dzisiaj.
W dniach 2–3 września 2011 roku w AGH w Krakowie uczestniczył w 60-leciu Immatrykulacji naszego Wydziału Górniczego.
